The end of the wicked road..

Hi there!

Dit wordt alweer 1 van mijn laatste updates, dan ga ik jullie weer lastigvallen in real life;)
Dit is weer het eerste momentje dat ik achter de computer kan kruipen.
De roadtrip is officieel ten einde en Vic heeft mij verlaten.
De locatie waar ik ben achtergelaten maakt gelukkig veel goed: mijn geliefde Byron Bay!

Maar voor ik daar een kleine ode aan ga doen, even het vervolg van onze wicked-camper roadtrip. Ik was gestopt bij het cowboy stadje waar we noodgedwongen in een hotel verbleven. De volgende dag was het tijd om door te cruizen naar Rainbow Beach. Een stadje dat vooral bezocht wordt omdat je vanuit daar naar Fraser Island kan gaan. Kortom, van leuke barretjes was geen sprake, dus Vic en ik besloten aan onze pool-kwaliteiten te werken onder het genot van een Australisch cidertje. Waar Rainbow beach wel even zijn credit voor mag krijgen is het , ja de naam zegt het al.. het strand. Er is een enorm hoge zandduin ( 250 meter ) met zandkliffen in 3 verschillende kleuren. Toch even de highlight van het stadje meegemaakt;)
Die nacht was de slechtste hostel ervaring ever, want we zaten in een dorm vol duitsters die de wedstrijd vervolgens verloren. Daarnaast waren we ons busje ontvlucht voor de familie Kakkerlak, maar die bevond zich ook in de dorm.. Geef mij dan toch maar ons busje hoor!
De volgende dag hebben we in een heuze monstertruck over de stranden van Fraser Island gecrosst. Helaas zat het weertje niet mee, maar we kregen wel een enorme Aussie-BBQ en hebben een Dingo gespot. Het eiland had zijn natuurschoon, maar tegen de Whitsundays en het Daintree regenwoud in Cairns kon het toch echt niet op. Die avond wilde we niet weer in de middle of nowhere vastzitten en dus besloten we het hostel voor gezien te houden en door te cruizen naar Noosa. Zeer goede keus, super gezellige mensen en hostel , waar we ons reportoire van drankspelletjes weer hebben uitgebreid en hebben gedanst in de Koala bar. De volgende dag zagen we Noosa bij daglicht, een zeer chique boulevard stadje gecombineerd met surfers. Lang konden we hier helaas niet blijven, want ons busje moest de 10de eindigen in Byron Bay. We hebben onze favo roadsongs gedraaid en werden wel een beetje triest bij het idee dat dit onze laatste kilometers van de trip waren.
Van Cairns naar Byron Bay.. Dat heeft ons bakkie in charge van top chauffie Vic toch mooi even afgelegd.
Lang duurde het treuren echter niet, want bij binnenkomst in Byron Bay wisten we het alweer zeker. Dit is toch echt met stip het leukste stadje aan de east-coast! Paradijs op aarde zou ik het bijna gaan noemen. Alles draait om surfen en de laidback hippies zijn alom vertegenwoordigd. Zo'n plek waar de lokale winkelbaas zijn winkel sluit omdat het simpelweg te mooi weer is.. De hippies hun busjes staan te beschilderen op het strand.. De lokale artiesten met elkaar komen jammen aan het strand bij zonsondergang.. En de backpackers en surfers zorgen voor genoeg busjes in het straatbeeld. Je zou verwachten dat de hele oostkust dit soort stadjes kent, maar het (voor mij) stereotype Aussie bevindt zich toch echt alleen hier zo perfect. Ook de wolken hadden de achtervolging op ons opgegeven. We hebben dus heerlijk een kleurtje opgedaan met zicht op tientallen surfers. Daarnaast zijn ook alle winkeltjes weer bezocht voor bijpassende bandjes en Byron shirt inclusief hippiebusje.De lokale cheeky monkeys kreeg het weer voor mekaar iedereen op de tafels te laten dansen. Vic en ik hadden het walhalla bereikt en dat maakte het wel extra cru dat ons avontuur ten einde kwam. Vanochtend is Vic op het vliegtuig gestapt. We hebben samen zo super veel meegemaakt dat het wel even een heel moelijk momentje was bij het uitzwaaien, dan besef je je dat de Aussie Experience voorbij is, maar gelukkig wonen we beide in Mokum. Ik had de keus of nog een paar dagen in Melbourne of in Byron bay te verblijven. Nou dan is de keuze snel gemaakt! Morgen ga ik voor de laaste keer de Australische golven trotseren met Mojo Surf en woensdagochtend vlieg ik terug naar het winsterse Melbourne. Maar ik mag niet klagen, want vrijdag stap ik in het vliegtuig om met jullie de Hollandse Zomer te komen trotseren op de terassen!
Australie heeft een speciaal plaatsje in mijn hart, maar ik blijf toch ook wel een Hollandse meid. Ik kijk zeker uit jullie allemaal weer te zien! Zet die rose en de bitterballen maar klaar dus!

Liefs & cheers,
Merel