Op de bonnefooi!

G'day Mates,

kleine ongeduldjes dat jullie zijn in Nederland, hier dan eindelijk een update vanuit het zuidelijk halfrond..
De boosdoener die jullie heeft laten wachten op woorden bij de foto's van mijn Great Ocean Road trip was mijn 1ste engelse paper. Eindelijk heb ik hem kunnen afronden & dat was dan ook reden voor een wijntje. Mijn weg naar de bottleshop kan ik nu op de automatische piloot, ik voel me elke keer weer een A.A.-tje als ik het achteraf steegje uitloop met een fles wijn verpakt in typisch bruin papier. Reden dat ik me in dat soort achteraf steegjes begeef is dat ze hier nauwelijks tot geen wijn verkopen in de supermartken. Ja dan mis ik mijn oude vertrouwde Appie toch wel!

Okee, terug naar de reden van dit verslag. Vorige week vrijdag vetrokken wij in onze bolide richting de Great Ocean Road. 8 man sterk en zonder navigatie. Dit resulteerde op het begin van de trip nogal in een hysterie in de auto , maar eenmaal de grote stad uit op de highway liep alles gesmeerd. We hadden geen plan & ik moet zeggen; lekker op de bonnefooi door de zon cruizen bevalt me zeer goed. Al snel kwam het eerste stukje Oceaan inzicht en werd de eerste fotoshoot uitgevoerd. Later bleek dat de stranden alleen maar mooier werden en het uitzicht nog weidser. Je zou denken dat de Great Ocean Road teneer zou kunnen gaan aan de overdosis aan toeristen, maar dat was totaal niet het geval. Mede doordat ze hier alleen uitzichtpunten aangeven en niet elk plekje volbouwen met cafes en terassen. Zelfs het meest bekende surfstrand van Australië, Bells Beach was op 1 surfer inclusief hondje totaal verlaten. We konden het dan ook niet laten even een pauze te nemen en een verfrissende duik te nemen! Na een dag vol mooie uitzichten besloten we dat Lorne een goede plek was om te stoppen. Dit is 1 van de grotere plaatsen aan de kust en we vonden een perfect hostel!
Eenmaal aangekomen stond er op een bord gekrabbeld; "Tonight heaps of beds. Went for a swim, back at 5. Robbo." Dat was ook meteen de sfeer die het stadje uitademde. Heerlijk laidback! Het vakantiegevoel werd alleen maar versterkt toen we een balkon aantroffen met een hangmat. We besloten even een kijkje te nemen in het hostel en we vonden de perfecte dorm met precies 8 bedjes. Inclusief een Nederlands schilderij ( volgens Vic's culturele kennis). De eigenaar was met pensioen en accepteerde alleen reizigers die hij vond vallen onder de noemer; " good & healthy people ". En wat een opluchting, daar vielen wij onder ( wij blij dat we onze alcoholische versnaperingen nog niet hadden ingeslagen ). Die avond hingen we heerlijk met wijntjes op ons balkon.
De volgende ochtend kwamen we schandalig laat uit ons bedje en vergaten we helemaal dat er wel eens een uitcheck tijd kon zijn. No worries bleek later en zo gebeurde het dat we om 1 uur de auto weer lieten gassen. Ondanks onze late start hebben we die dag ontzettend veel gedaan. We begonnen met het spotten van kangeroos op de golfbaan ( stond hij bekend om), reden door voor het bekijken voor wat niet-slapende koala's ( waarvan 1 succesvol alive&kicking was) en eindigde de dag met het hoogtepunt van onze reis. Letterlijk en figuurlijk hoogtepunt, want ik heb de 12 Apostles vanuit een helikopter mogen aanschouwen. Mijn camera had een geweldig gevoel voor timing, toen de batterij opraakte tijdens de vlucht, maar gelukkig had ik twee compagnons mee. Het was nogal een last minute beslissing, maar ik bedacht me dat als ik dan toch een keer in een helikopter ging vliegen dit toch wel de perfecte locatie was ( and it was)!
Om even bij te komen van onze vlucht reden we door naar Port Cambell, een idyllisch kustplaatsje. Waar we wederom een top hostel vonden. We verdenken de eigenaresse er nog steeds van een alcholiste te zijn, maar ze was erg relax ( we betaalden pas de volgnde ochtend, helaas was ze dat niet vergeten). Ons hostel keek uit op een klein baai-tje. We besloten de zonsondergang te bekijken met een gepaste hoeveelheid wijn en later werden we getrakteerd op uitzicht op de melkweg.
Na een iets te korte nachtrust brak onze laatste en 3de dag van onze Road Trip aan. Op naar de Grand Granpians! Het was een super groot national park met geweldige uitkijkjes vanaf enorme rotspartijen & watervallen. Het was een stukje rijden, maar zeker de moeite waard.
Op de weg uit het park zagen we echt honderden kangeroos, je zou ze bijna vergelijken met de koeien in de Nederlandse weilanden. Helaas was er 1 suicidal kangeroo bij en hadden we bijna een road-kill van onze checklist af kunnen schrijven! Het gekke beestje knalde zo midden tegen onze autodeur aan ( ipv ervoor langs te hoppen ). Gelukkig stopte er een auto die achter ons reed en kon de Aussie achter het stuur ons vertellen dat het sterke beesten waren en dat hij gewoon verder gehopt was. Waarschijnlijk wel als een Skippy met een big headache!
Op de weg terug kwamen al onze Road-songs voorbij op de radio en konden we terug met een camera vol met geweldige foto's!
Ondanks dat we elkaar nog maar zo kort kenden is de enige woordenwisseling die we hebben gehad, die van de Airco vs. de ramen open en de wind door je haren ( daar was ik overduidelijk voor). Kortom, laat die toekomstige roadtripjes maar komen!

Nu ga ik jullie helaas verlaten, mijn duty is weer volbracht. Ik heb genoeg achter de computer gezeten deze dagen terwijl het 30 graden was!
We zouden hier ipv ijsvrij - hittevrij moeten krijgen;)
Het is tijd voor een avondje in Melbourne city en ik moet mijn backpack inpakken voor een volgend mini tripje ; Surfweekend met de Uni-club in Torquay! De foto's van de trip zijn al wel te zien op facebook en voor degene die zich nog niet hebben laten verleiden voor de meest geniale site in de wereld, de foto's komen na het weekend bij mijn verslag. Want foto's zeggen meer dan mijn duizend woorden ;)

Cheers,

Merel