Nee ik was geen berg beklimmen..

"Tijd niet gezien" & "of ik een berg aan het beklimmen was" werd mij zwart op wit in mijn postvakje gevraagd door waarbenjij.nu . Zelfs websites kunnen je tegenwoordig een schuldgevoel aan praten. Het moet niet gekker worden;)

Maar goed, tijd voor een welverdiende update. Ik moet er even mijn agenda op naslaan opdat ik niks vergeet. De reden dat mijn hoofd voor lange tijd niet naar bloggen stond, was het verlies van mijn lieve oma. Dat doet je toch wel erg hard beseffen dat je zo ver weg zit.. Het was voor mij niet mogelijk om bij haar begrafenis te zijn en dus heb ik een kaarsje voor haar aangestoken in Melbourne's mooiste kerk. Ik hoop dat ze trots op haar kleindochter is daar boven.
Naast deze nare familie omstandigheid was er ook de aswolk die mijn ouders niet liet opstijgen richting Melbourne.
Het deed me beseffen dat het leven niet altijd maar rooskleurig kan zijn.

Maar de rooskleurigheid is gelukkig weer teruggekeerd op dit halfrond.
De herfst heeft zich een beetje teruggetrokken en al dragen de Aussies hier soms al handschoenen (pussies), ik vind het meer in de categorie lente vallen. De terrasjes zijn nog zeer goed te bezetten, mede door de overdosis aan heaters die ze hier bij de kleinste temperatuursdaling vol aanzetten.
Ondanks de 2 gecancelde trips zijn mijn ouders uiteindelijk aangekomen in Melbourne. Na hun tropische tripje naar Cairns kwamen ze een city-tour doen. Het beroep als tourguide is zwaar, maar ik heb een superfijne tijd gehad! We zijn in bijna alle wijken van Melbourne geweest, dus ik heb ook weer wat nieuwe dingen ontdekt & oude plekken weer hergewaardeerd. De Queen Victoria Market was bij mijn ouders & mij toch wel favoriet.
Het was zo leuk eindelijk te kunnen showen waar je nou leeft deze maanden. Facebook, skype en blogs zijn een grote uitkomst, maar het blijft toch niet hetzelfde als echt hier alles meemaken. Ik heb ze dan ook met groot plezier mijn geliefde plekken laten zien; waaronder Brunswickstreet, het dakterras van Cookie, St Kilda en Lygonstreet. De sushi was in overvloede aanwezig en ook de Aussie wijntjes zijn genuttigd. Het werd al weer helemaal normaal dat mijn ouders hier waren, toch wel heel raar dat je dan na 5 dagen weer afscheid moet nemen.
Als je hem nodig hebt is de aswolk er weer niet he, beetje minder.

Maar ik zag net in mijn status dat ik hier nog maar 61 dagen ben! Dus ik mag niet treuren en nog even volop genieten van dit geweldige land. De reisplannen krijgen ondertussen vorm. Op 22 juni vliegen Vic en ik de warmte tegemoet in Cairns. Daar gaan we duiken op het Great Barrier reef en de haaien ontwijken. We vervolgen onze trip in een echte Wicked Campervan! Mijn hippiedroom komt eindelijk uit;) Gelukkiger kan je mij niet maken! In ons busje gaan we naar beneden cruisen langs de east-coast om de surf-cultuur te ervaren. We hopen te eindigen in Sydney, maar we gaan natuurlijk niet haasten. Op de bonnefooi zijn is veel aantrekkelijker.
Kan niet wachten, maar eerst nog even de laatste 2 weekjes les en blokken voor de tentamens.
De laatste lesweek brengt gelukkig ook weer allerhande afscheidsfeestjes met zich mee om het leren te compenseren!
Over feestjes gesproken.. Even een stapje terug in mijn agenda: Koninginnedag is hier niet onopgemerkt voorbij gegaan. Mark ( mede-dutchie) en zijn 2 hollandse huisgenoten hebben hun dakterras ter beschikking gesteld en zelfs een heuze dj van de Aussie markplaats-variant weten te ritselen. Hij speelde zelfs de Jeugd van Tegenwoordig, dus het dakterras was binnen no-time getransformeerd in een dansvloer. Tot mijn verbazing waren zelfs de internationale studenten waardig in oranje uitgedost! Het feestje eindigde met Aussie politie agenten die iedereen persoonlijk hebben gevraagd het huis te verlaten, dus de oranje menigte had zijn werk goed gedaan:)
Er was ook nog een meer beschaafde viering van Koninginnedag georganiseerd door de Nederlandse gemeenschap hier. Dat resulteerde in typisch hamster gedrag; de stroopwafels & hagelslag zijn ingeslagen! En natuurlijk zijn er poffertjes en broodjes kroket genuttigd.
Genoeg nationalisme weer voor nu, dat mag pas weer met het WK. We hebben hier een Holland Soccer House, dus dat komt gegarandeerd goed.

Aangezien we alweer wat weekjes met onze voetjes op de grond waren gebleven, was het tijd voor een nieuw tripje. Sydney stond op het programma, samen met Victoria, Amy en Sofie. Wat een mooie en vooral ontzettend grote stad! We hebben bijna alle must-do's van ons lijstje af kunnen strepen & daarnaast genoten van de horeca;) Het feit dat er op bijna elke foto wel eten of drinken staat zegt wel weer genoeg..Daarnaast hebben we ook nog een stukje Aussie cultuur meegekregen op ANZAC day. Dit is een herinneringsdag voor de omgekomen soldaten in de oorlog. We hebben de parade ( en de mannen in uniform) bekeken & ANZAC cookies gegeten.
Sydney is zeker voor herhaling vatbaar op het eind van onze roadtrip, want het was te groot om in 3 dagen te zien!
Wat dat betreft ben ik wel erg blij dat ik in Melbourne studeer. Melbourne is toch meer de studentenstad met zijn enorme keuze aan gezellige wijkjes. Je voelt je hier denk ik eerder thuis dan in een grote zaken stad als Sydney. Al moet ik toegeven dat de surfstranden wel erg voor de deur liggen daar. Dat is het enige jammere aan Melbourne, voor surfen moet je minimaal 1,5 uur reizen naar een goed strand. Maar dat kan ik zo lekker inhalen op m'n tripje!
Morgen avond alvast even in de surf sferen komen op het huisfeestje van de Uni surfclub. Met als thema: Bring something to burn. ( mafkezen)
Ben benieuwd of het huis deze keer ook nog blijft staan;)

Dat was het weer voor vandaag trouwe kijkbuiskinderen. Ik beloof plechtig dat ik deze keer niet weer een maand van het net verdwijn..

Cheers,

Merel