In mijn element

Hee jullie daar aan de andere kant van de wereld!

Hoog tijd voor een update. Ik geloof dat we nu een beetje gaan omwisselen van weer. Goed voor jullie, jammer voor mij, maar ik gun het jullie na de barre winter! De herfst begint hier in Melbourne toch wel langzaam te beginnen, dus ik hoef me niet schuldig voelen dat ik binnen achter mijn laptopje zit.

Van herfst was gelukkig totaal geen sprake in mijn Eastern break! Wij bevonden ons dan ook stukken hoger aan de Eastcoast, in het kustplaatsje Byron Bay. En wat voor kustplaatsje, surfers , singer songwriters & hippie-busjes op elke vierkante meter -> Kortom ik was in mijn element. Het was maar goed dat ik er maar een klein weekje kon verblijven, want anders was ik te verliefd geworden om terug te gaan naar de big city. Melbourne heeft erg veel charme, maar dit laidback stadje leek wel uit de jaren 60 hippie tijd te stammen ( vooral hostel nummer 1 The Artsfactory ) Zoals veel van jullie weten, daar heb ik een zwak voor;)

Mijn reisgenootjes waren Jorinde uit Amsterdam, Karin uit Zweden & Anders uit Noorwegen. Na een nachtje op doorreis in Brisbane namen wij de bus naar onze eindbestemming Byron Bay. Het festival leek erg op Lowlands qua opzet, alleen het was er nog een stukje warmer, regenvrij & meer ruimte. ( dat mag ook wel in zo'n groot land)
Mijn aandacht werd natuurlijk getrokken door Jack Johnson & Donavon Frankenreiter. Vooral de laatste meneer maakte me erg gelukkig. Hij maakte er echt een show van! 2 meisjes waren de gelukkigen een reffrein met hem te zingen en 2 mensen zijn nu in het bezit van zijn hoedje & gitaar die hij in het publiek gooide ! Helaas stond ik iets teveel links georienteerd van het podium om hier naar te grijpen.. Jack was natuurlijk ook erg nice om naar te luisteren, maar hij is zo populair, waardoor hij iets minder zijn best leek te doen. Hij heeft dan weer wel wat mooie nieuwe nummers ten gehoren gebracht.
Een aangename verassing was de band Galactic! De zaal ging los en uiteindelijk nam de zanger een duik in het publiek & eindigde hij zijn crowdsurf tour bijna op mijn camera;)
Het festival eindigde met een duo optreden van Donavon & Jack samen, dus mij kon je niet gelukkiger maken!
Na het festival bleek helaas dat Ausies iets minder goed zijn in organisatie en hebben we er, samen met duizenden mensen, 2,5 uur over gedaan om met 1 van de 6 pendelbusje terug te kunnen en in ons bed te belanden.
De volgende dag hebben we doorgebracht op het mooie strand, de charmante cafeetjes & surfwinkeltjes. De dag daarna was het voor mij tijd om te verhuizen naar een ander hostel voor mijn 2 daags Surf&Stay met Mojo. Het hostel was splinter nieuw & op de één of andere manier stikte van de Hollanders
( echt waar bevinden die zich niet hier ) De surflessen waren super & de surfcoaches weer typisch mafkezen!;) Wat moet dat een relax leventje zijn, lekker ongeinen, rondrijden in je busje en ondertussen mensen proberen de kunst van het surfen bij te brengen. We reden voor de lessen naar een verlaten strand in Lennox Head, waar je geen kans had zwemmende opa's aan te varen ( zie vorige blog ) Daarnaast lag een meer met theebomen, waardoor het water echt de kleur van thee had. Na wat twijfel of ik daar in wilde zwemmen werd ik overgehaald door de informatie dat het juist heel goed was voor je huid&haar en dat er zelfs thee-olie werd verkocht van de bomen. Heerlijk om na het surfen even in water te zijn waar je niet continu heen en weer wordt gegooid door golven.
Voor de lessen kreeg ik een upgrade van plank, een harde onderkant en een zachte cover, wat meer "performance" schijnt te geven. Ik heb mijn eerste bochtjes proberen te maken & er is eindelijk bewijsmateriaal voor degene die niet geloven dat ik met mijn motorisch gestoordheid op een board kan staan!
Vooral op dag 2 hadden we een lekker grote groep, waardoor ik wat uitgaansgenootjes heb ontmoet. Wederom bevond zich een Amsterdammer in de groep, Joyce. We hebben de week "in stijl" (not) afgesloten in de lokale Cheeky Monkeys.De naam zegt al genoeg, maar we hebben ons even lekker kunnen uitleven op de dansvloer. Van vloer was echter weinig sprake, omdat iedereen op picknicktafels bleek te staan ( in eerste instatie dachten we dat er gewoon 1 grote verhoging in de club was).
Na een klein weekje was het helaas tijd om Byron te verlaten. Het zomergevoel was weer helemaal terug van weggeweest, maar helaas de reality van de papers was niet te ontkomen.. Na 4 dagen van quaranteine en non-stop typen heb ik de gruwelijke deadlines van 3 (!) papers op maandag na de vakantie gehaald.
Mijn slaapgebrek en de dalende temperaturen zijn niet best voor mijn weerstand, dus ik ga nu even aan de vitamine C-bommen a.k.a kiwi's.

Geniet van de opening van het terassen-seizoen; dat betekend drink een witbiertje/roseétje & eet bitterballen !( die moet ik mooi missen hier ) Vind het echt jammer dat ik het Hollandse lente-seizoen niet samen met jullie kan inluiden..
Maar dat maken we goed in de zomer!
Cheers !

Kus