Koh Phangan - Full Moon Madness

Waar: J.B. Hut & Coco Garden
Wanneer: 15/16/17/18

Tijd om het hectische Bangkok in te ruilen voor witte bounty eilanden. Van bijtanken zou op Koh Phangan alleen geen sprake zijn merkten we al snel. Naast natuurlijk DE beruchte Full Moon Party grijpt dit eiland werkelijk alles aan voor een feestje; halfmoon, blackmoon, moonset, jungle & waterfall parties.. You name it! Ik moet toegeven dat Roosje en ik ook de neiging hebben elke reden aan te grijpen voor een proost, dus I can't blame them.Na een very bumpy ride op onze high speed catamaran kwamen we in de chaos van de taxi's op de grote pier terecht. Deze keer omgebouwde jeeps waar je in de laadbak zit, liefst met zoveel mogelijk.. De backpacks lagen lekker te schuiven op het dak, maar onze zorg lag meer bij ons zelf toen bleek dat ons guesthouse op de meest stijle berg van het eiland bleek te liggen. Wat dan weer wel de meest ' scenic beaches' had, elk voordeel heeft zijn nadeel. Ons hutje had de beloofde ' seaview' en het uitzicht vanuit onze hangmat kon door voor een tropische wallpaper. Ik moet toegeven dat ik wel vaker het gevoel heb dat ik naar een fotobehang sta te kijken, zo onwerkelijk mooi zijn de eilanden. Hier in het zuiden merkten we al snel hoe streng gevolig de Thai zijn. Overal waar je kijkt staan de mooiste offer altaartjes en al snel trapten wij volleerd overal onze slippertjes netjes uit. Onze guesthouse moeke liet ook al haar gasten zelf hun rekening bijhouden in een klein kasboekje. Alles gebasseerd op wederzijds vertrouwen en karma. Dit stond in keihard contrast met Haad Rin's sunrise beach waar we die avond terecht kwamen voor de Full Moon Party. 30.000 man uitgedost in neon kleuren, bemand met buckets op een oneindig strand vol podia met elk hun eigen muziekstijl. Al snel voelden wij Amsterdammers ons thuis bij een deephouse / techno podium wat qua grootte niet onderdeed voor een intiem Amsterdams festival. We besloten ons over te geven aan de foutheid en lieten ons gezicht verfraaien met neon. Daarna was het tijd voor het huisdrankje van het eiland, een bucket wodka Redbull. Ik snap nu dat die Redbull in Europa verbannen is, want op 1 uur slaap, de jetlag en Bangkok nog in onze benen stuiterden we vervolgens tot in de vroege uurtjes over het strand. Na alle podia te zijn langs gehuppeld, wat buckets & een ordinaire pizza later kwam de zon op. We made it! Door de zon werd de chaos en de gaarheid van de mensen ons iets te zichtbaar en was het tijd voor een taxi naar huis. We kregen het door onze Amsterdamse directheid nog voor mekaar de taxi uit te worden gezet, wat niet erg verstandig was met een monopoly van 1 taxi maatschappij op het eiland. Te trots om terug te keren naar de afzetterige Thaise chauffeur betaalden we een ander alsnog de hoofdprijs om terug te komen naar ons bedje. Maar het was elke Thaise Baht meer dan waard! Wat een ervaring, eentje van de bucket list ( een non-alchoholische welteverstaan ). De dag erna ontmoeten we de Amsterdamse brandweermannen Barry & Rob op wiens aanraden we samen belanden bij Coco's garden. Wederom charmante hutjes en deze keer pal aan de zee met ons eigen strandbarretje. De dutchies hebben de omzet van de strandbar even verdubbeld, maar een cocktail van minder dan 3 euro is dan ook zeer moeilijk te weerstaan. Na een dagje ' bijkomen' was het tijd mijn 25ste in te luiden. Eerst even op chique uit eten en daarna was het plan gesmeed naar een deephouse( hoe verassend) feestje te gaan in een lokale club. Echter, het bleek maar weer dat plannen hier werkelijk waar onmogelijk is. Toen onze taxi chauffeur de club nergens kon vinden (daar kijken wij inmiddels niet meer van op) besloten wij onze mede taxi genootjes maar te joinen voor een Waterfall party. Dit bleek een zeer goede keuze. Na een donker dodgy pad kwam midden door de jungle stuiten we uiteindelijk op een enclave van neon, buckets en deuntjes. Wederom raakten we aan de klets met een aantal Amsterdammers, de wereld is soms ook zo ontzettend klein. Deze keer zijn we achterop de scooter teruggebracht naar ons hutje. Heerlijk even de wind door je haren! We willen zeker een scootertje gaan huren, maar we oefenen hier in Chiang Mai eerst even met aan de linker kant rijden met een fietsje. Ondanks onze Amsterdamse fiets skills een grote uitdaging dat verkeer hier.

Ik zie dat het de hoogste tijd is om af te rekenen, want ik ga zo met baby tijgertjes knuffelen. Volgende keer breng ik jullie op de hoogte van ons retrait in Koh Tao!

Liefs